"Yumurta mı yarasadan çıkar, gergedan mı zürafadan?" paradoksunu yaşayarak uyandığım bir sabahtı. Horoz beni o artık ilkokul seviyesine düşmüş esprisiyle "Ben işime bakarı... gergedan?.." şeklinde bir ikilem yaşarak uyandırırken, tavuk "Benim doğurduğum civciv salaklar!" diye isyan ediyordu. Önceki gece yağmur sertçe bastırmış, gökyüzü gürlemelerinden ve şimşeklerden zar zor uyumuştum. Sular seller götürmüştü tabir-i caiz ise İstanbul'u. Uyandıktan sonra pencereden dışarı baktım ... O da ne? Vay anasını skim! İstanbul Venedik'e dönmüş, tüm sokaklar nehir olmuştu. 7'inci katta oturduğumdan bana bir şey olmamış, 6'ıncı kata kadar yükselen sular aklımda bir kıyamet senaryosunu uyandırmıştı. Derken kayıkçıları eski Osmanlı kıyafetlerini giyen bir Sultan kayığı tam penceremin aşağısında durdu. Kayığın en önündeki bağırdı : "- Padişahım, atlayın; sizi kurtarmamız gerek!" Sıçtığımı anlamıştım. "Kimsiniz ulan siz?" dedim aniden.