Onur Aydın

Vogue Türkiye'nin 1. sayısının özel serisinin 666 numarası :) Bende! :)

Aynı terasa açılıyordu yan yanaydı kapılarımız kaldığımız pansiyonda.Akşam üzerleri kaşılaşıyorduk, ortak duş, ortak mutfak, çekingen bir selamlaşma.Aynı terasta yan yana kuruyordu çamaşırlarımız, bu ürpertiyordu beni; acemi, tutuk bir kaç sözlük eşliğinde beyaz şarap içerek aynı terasta seyrediyorduk günbatımını, bu da ürpertiyordu beni.Işığın azalan şiddetinde yan yanaydı terasa vuran gölgelerimiz ve karışıyordu birbirine. Elimizde olmadan gülümsemiştik bakışlarımız çarpıştığında, sahildeydik ve aynı kitabı okuyorduk ilk karşılaşmamızda. Sezon açılmamıştı, seyrekti sahiller, daha erken yaz gülümsüyordu. Pansiyon önündeki sandalların kıpırtısı, çiçeklerin çekingen dirimi, günbatımıyla gölgelenmiş alanların rengi kalmış aklımda.İkimizde yalnızdık ve birbirimize ilişmemeye çalışıyorduk adını kimselerin bilmediği o uzak sahil kasabasında. Oysa güneşin batışını izlemek gibi kendiliğinden bir birlikteliğe dönüştü paylaştığımız şeyler. Birbirinden kamaşmaya başlamıştı tenlerimiz dokunmasan

Dön artık devran dön. Yeteri kadar öğrettin, Yalnızlığı, Bırakılmışlığı, Kimsesizliği, Çaresizliği, Güçsüzlüğü, Boynumu büküp kabullenmeyi... Dön artık devran dön. Cehennem kadar üzdün, Öldüm de cezalandım. Ama bir dur de. Bir sonunu bildir artık... Bık artık... Daha beteri de var, Tahminen içinde, Ki sen şeytanı yaratansın, En şeytan var içinde... Dön artık devan dön. Asıl yüzünü göster. Hani insanların düşündeki, Hani orkidelere çiçek verdiren, Gücün var ya kış günlerinde... En hain halinden, En gaddar hissinden, En gammaz hevesinden, Bık artık be devran. Senden vazgeçtiğim de oldu, Sana taptığımda. Seni düşman bellediğim de oldu, Seni uğruna hayatımı adadığımda. Dön devran artık dön. Dön lütfen... Ya da kudreti ver içime de, Ben de göçüp gideyim bu diyardan...

"Ah be canım" :) Widescreen için. 1280x1024 için 2560x1024 dual ekran için.