Bu komiklik yapmaya çalıştığım değil, romantik bir anım. Romantizmi sevmiyorsanız okumayın; lakin anlayamazsınız. Hatta galiba bu hikayeyi sadece kadınlar anlayabilir... Çarşamba günüydü... Tam Tansaş'a girerken ürkek bir şekilde bir köşeye sünmüş bir siyah kedi gördüm. Korkuyordu insanlardan. Çünkü siyah kedinin uğursuzluğu kafamızın bir köşesine sinmiş olsa gerek; kaçıyordu insanlardan kendinden utanç duyarcasına. Sevmek için yol aldım, korktu kaçtı. Tamam dedim o kediye mama alacağım. İçeri girdim; her gece efkarımı dağıttığım rakımı, çekirdeğimi ve sigaramı alıp çıktım. Gördüm gene o siyah kediyi orada. "Unuttum" dedim kendime kedinin mamasını. Girdim içeri geri Tansaş'a sadece o mama için. Gittim aldım 4,5 milyonluk benim için küçük ama kediler için büyük bir poşette kedi mamasını. Hatta dedim ki kendime "Bundan böyle bu kedi maması poşedini yanımda taşıyıp sokaktaki kedilere vereceğim". Kuyruğa girdim gişe gibi şeyin önünde. Benim tam önümde kızıl saçl